#Zorghelden

DEEL 1: EEN HART VOOR WARME ZORG

Thuisverplegers: ze zijn voor veel gezinnen onmisbaar. We spreken met Zakia, Bilal en Amina over hun passie voor zorg. Zij werken ondertussen respectievelijk twaalf, vijf en twee jaar als zelfstandige thuisverplegers.

Amina, Zakia & Bilal

Waarom kozen jullie voor thuisverpleging?

Zakia: We hebben alle drie een zwaar zorgbehoevende vader. Vanuit die persoonlijke ervaring weet je hoe belangrijk dat is: een warme zorg, een goede hygiëne, een mensgerichte aanpak. Er kwam bij mijn papa een verpleegster die altijd zijn oren nakeek op zeepresten. Dat zijn details hé: zeepresten, parfum, maar die kleine dingen zijn het uithangbord van een persoon. Daarom: onze patiënten moeten altijd blinken (lacht).

Bilal: Ik heb ook een zieke vader thuis. Naast de kennis en kunde uit uw opleiding, kijk je als thuisverpleger dan ook vanuit eigen ervaring naar uw patiënt. Je gaat nog meer belang hechten aan die hygiëne, aan goeie communicatie en aan informatie.

Jullie zijn zelfstandigen, maar wel verbonden aan OTV Home Care. Wat doet OTV?

Amina: OTV is een grote firma in Antwerpen. We zijn zelfstandigen, maar OTV regelt onze administratie, stuurt ons patiënten en geeft ons toegang tot medisch materiaal.

Zakia: We hebben gekozen om ons aan te sluiten bij OTV zodat we onze patiënten meer kunnen aanbieden. Soms heeft iemand een ziekenhuisbed nodig of een medicijnenkoffer met slotjes bijvoorbeeld. Door onze samenwerking kunnen we zulke vragen snel beantwoorden. Veel voordelen zouden wij niet kunnen aanbieden zonder zo’n firma.

Als zelfstandige is elke patiënt geld. Hoeveel tijd nemen jullie voor een patiënt?

Zakia: Hoe meer patiënten je ziet op een dag, hoe meer je verdient. Dat geeft sowieso een hoge werkdruk op alle zelfstandige thuisverplegers. Het is vaak snel dat insulinespuitje geven of sokken aandoen en wegwezen. Als je ook vraagt: meneer of mevrouw, hoe gaat het? Hoe is het met u? Dan verlies je tien werkminuten voor iets dat normaal maar een paar seconden duurt. Toch kiezen wij er als team bewust voor om niet aan die druk toe te geven. Je moet nooit alleen naar het geld kijken, want dan ga je deze job echt niet volhouden. Ik krijg dat niet over mijn hart om niet eens te vragen hoe het gaat.

Dus eigenlijk maken thuisverplegers verlies als ze kiezen voor een warme zorg?

Zakia: Ik heb zelf een zorgbehoevende papa en ik denk: wat zou ik voor hem willen? Hoe zou ik willen dat verzorgers hem benaderen? En dát is wat ik wil voor mijn andere patiënten. Ik steek mijn tijd erin en ik heb dat er voor over. Achteraf wordt dat doorverteld aan andere patiënten. Zo krijg ik nieuwe patiënten en mis ik uiteindelijk niks. Maar dat is een keuze; je kan ook 45 patiënten bezoeken op een halve voormiddag.

Toch tijd nemen voor die “hoe gaat het”… Ontdek je zo ook andere noden bij een patiënt?

Zakia: Soms moet je flexibel zijn en mensen extra tijd geven wanneer dat nodig is. Er is geld, maar er is ook een ethisch aspect. Dus ja, ik zit soms een uur bij een patiënt en ik doe soms taken die niet horen in mijn takenpakket, zoals mensen helpen bij hun administratie. Als dat nodig is, heb ik dat ervoor over.

Jullie nemen dus ook andere taken op, naast het puur medische?

Bilal: Thuisverpleging is heel breed en vertrekt vanuit een holistische aanpak. In de praktijk doe je veel meer dan enkel het doktersvoorschrift uitvoeren. Je ondersteunt hen op medisch vlak, maar eveneens op emotioneel, spiritueel en administratief vlak. Is dat de taak van een thuisverpleger? Ja of neen, daar kun je over blijven discussiëren, maar ik vind dat je als verpleegkundige nog altijd de intentie moet hebben om de mens te verzorgen met al zijn noden. We trekken ook een grens daarin, we kunnen niet alles zelf doen, maar dan verwijzen we wel gericht door: naar de sociale dienst, naar het multidisciplinair team of naar andere organisaties die er zijn.

Jullie investeren wel heel veel, ook emotioneel. Nemen jullie ook tijd voor zelfzorg?

Bilal: Wij bellen als team uren per dag (lacht). De patiënten vragen heel veel energie van ons. Dat is emotioneel heel belastend soms. Je hebt dat ook nodig om te ventileren en dan is dat fijn als je kan bellen als collega’s. Soms babbelen wij gewoon met elkaar over heel stomme dingen, maar dat is nodig om te ventileren. Je doet dat niet bij uw patiënt, want uw patiënt is kwetsbaar.

Zakia: Sommige patiënten doen dat wel (lacht), een theetje zetten, een korte pauze en dan verder gaan. Wij worden ook door onze patiënten gesoigneerd met een glas thee of lekkere msemen (Marokkaanse pannenkoek) (lacht). Ondanks de moeilijke momenten geeft de job ons veel voldoening. Dat merk ik vooral ook tijdens Corona nu. Hoe hard ik mijn patiënten mis.

Sta je in deze Corona-tijden meer stil bij de relatie met je patiënten?

Zakia: Één van mijn patiënten riep vorige keer tegen zijn dochter: je bent een dictator! 😊 Ze waren niet besmet, maar zij wou voorzorgsmaatregelen nemen en vroeg ons om even niet meer te komen. En eerlijk? Ik kon hem ook echt niet missen! Ik ben gepasseerd langs de deur om van op afstand te zwaaien (lacht). Hij zei: wie is uw baas? Mijn dochter of ik? Ik heb RECHT op zorgen! Dat zijn zo van die momenten (glimlacht), ja, je gaat op den duur echt houden van uw patiënten! Een andere man had net zijn dochter verloren aan corona. Hij zag me parkeren aan zijn garage, dus die stond recht en riep: “madam dat mag niet!”. Ik zeg “twee minuten meneer”. Hij zegt nee, nee. Dus ik zet mijn masker af en zeg “ammie-hajj” ik ook niet? Je had zijn gezicht moeten zien. Hij zei: mijn dochter, je bent terug! Ik zei: ja mijn maatje, eindelijk. Ik had echt tranen (ontroerd), ik heb daar gewoon één uur gezeten! (ontroerd). Maar ik zal hier stoppen, want ik kan u anders nog veel verhalen vertellen! (Lacht).

Meer info: Zakia Amghar - OTV Home Care - 03/828 23 13